Το Φαγητό κι Εμείς...

Όσο κι αν δε μας αρέσει να θεωρούμαστε ως έθνος, ολίγον κοιλιόδουλοι, εντούτοις η ίδια μας η γλώσσα έρχεται να μας διαψεύσει, με την πληθώρα των σχετικών γαστρονομικών εκφράσεων, στις οποίες δεσπόζει το ρήμα : τρώω, σε όλες τις μορφές του !!

Ιδού λοιπόν:

Έφαγε προσποίηση
Τρώω φλας
Έφαγα τον κόσμο (να σε βρω)
Έφαγα χυλόπιτα
Του έφαγα τη θέση
Τον έφαγε τον άνθρωπο (= τον σκότωσε)
Του έφαγα τη σειρά
Τον έφαγες τον άνθρωπο (= τον έπρηξες)
Έφαγα μια σούπα (= γλίστρησα)
Έφαγα τιμωρία
Θα φας πρόστιμο!
Μην τρως λέξεις (τόνους κ.λ.π.)
Έφαγα τη ζωή μου (στα θρανία)
Φάγαμε πακέτο
Έφαγα τα λυσσιακά μου
Έφαγα μια ταλαιπωρία!
Τρώω πόρτα
Σ’έφαγα λάχανο
Έφαγα την ώρα μου (μαζί σου)
Θα σε ...φάω (= πονηρό)
Μ’έφαγες με τη γκρίνια σου
Εγώ δεν τα τρώω κάτι τέτοια
Τώρα που έφαγες τον γάιδαρο, θα αφήσεις την ουρά;
Θα φας ξύλο !
Με τρώει η περιέργεια
Με γλωσσόφαγες
Δε μ’αρέσει να τρώω κοροϊδία
Με τρώει η μύτη μου
Σε τρώει ο κ……… σου;
Μην τρώγεσαι με τα ρούχα σου !
Θα φας τα μούτρα σου !
Το’φαγε το παραμύθι
Έτσι όπως πας θα το φας το κεφάλι σου !
Έφαγε την κοτρώνα στο κεφάλι
Εγώ δεν τρώω κουτόχορτο
Άντε!φαγώθηκες πια!
Έφαγε της χρονιάς του!
Τα’φαγε τα ψωμιά του!
Ψωμί κι αλάτι φάγαμε μαζί
Μην τρώγεστε σαν τα κοκόρια!
Ε, δεν τρώγεσαι με τίποτα!

Τελικά ίσως εμείς οι Έλληνες να είμαστε ερωτευμένοι με το φαγητό. Και όπως λέει και το αρχαίο ρητό "Το χλαπακιαζείν εστί φιλοσοφείν!"